Ach ja, zomer in Nederland. Vandaag wordt er dus zo’n 30 mm regen in een paar uur verwacht. Maar elk nadeel hep sun voordeel: ik heb weer de gelegenheid totaal nutteloos (maar wel leuk!) met audio te kloten. Vandaag ga ik eens luisteren hoe een 7.1 surroundversterker (in stereo) klinkt vergeleken met mijn normale versterkerset. Vanwege het gesleep met die versterkers is het in ieder geval goed voor de conditie, wat er verder ook uitkomt.
Elke doorgewinterde audiofiel weet dat zo’n surroundding nergens naar klinkt. Alle extra elektronica die ervoor zorgt dat het surroundsignaal ‘geprocessed’ wordt zit in de signaalweg, dua dat kan nooit goed zijn. Je vraagt je af hoe het dan met alle apparatuur in de gemiddelde opname/masteringstudio zit, maar dat is een ander verhaal.
Goed, mijn normale versterkers zijn een Audio Research voorversterker met buizen (nou ja, 1 buis) en een Threshold eindversterker die eigenlijk met een steekwagen zou moeten worden geleverd. maar ik, als echte man zijnde, heb geen enkele moeite dat ding met één hand op te tillen.
De ‘tegenstander’ is een Sony STR-DN-1000 7.1 versterker die (volgens Sony) 7 x 100 Watt continu levert. Er zitten enorm veel mogelijkheden op/in, hoewel de afwas doen daar dan net weer niet bij hoort. In deze test heb ik hem beluisterd in stereo modus, analoog direct. Daarmee zou er zo min mogelijk elektronica in de signaalweg zitten. Ik heb nog overwogen om gebruik te maken van de mogelijkheid om te bi-ampen,maar ik snapte niet hoe dat moest het leek me eerlijker voor deze vergelijking dat niet te doen.
En, gewoon omdat het kan: zo ziet de Threshold er van binnen uit.
En dan natuurlijk ook de Sony zonder zijn (haar?) jasje.
Opzet van de test
Kijk, van zo’n tussenkop als deze word ik erg blij. Het lijkt namelijk net alsof ik daadwerkelijk heb nagedacht over wat ik aan het doen ben, en het geeft zelfs een *kuch* wetenschappelijk tintje aan dit testje.
Om te zorgen dat de geluidssterkte gelijk is heb ik eerst de Audio Research/Threshold-combi aangeslingerd. Muziekje (CD) aangezet en op een lekker luistervolume gezet. Daarna de versterker aangesloten op een dummyload, CD met irritante pieptoon (1 kHz) opgezet en de spanning gemeten. Daarna de Sony aangesloten op de dummyload, opnieuw irritante pieptoon opgezet en net zolang aan de volumeknop gedraaid tot de spanning net zo hoog was als met de Threshold. En daarna opletten dat niemand (ik dus) meer aan de volumeknoppen of de afstandsbediening zit.
En dan luisteren. Als bron gebruikte ik een Sony SCD-XE597 SACD-speler. Niet dat die extreem goed (of slecht) is, maar hij was bij de hand. Hoewel de Sony receiver meerdere digitale ingangen heeft, heb ik een analoge ingang gebruikt om eventuele invloed van de DAC in de Sony SACD-speler uit te sluiten.
Deze constructie heeft één nadeel: het kost toch wat tijd om te ‘switchen’. De CD-speler moet omgeplugd worden, net als de luidsprekers. Omdat ik ervan overtuigd ben dat het ‘audiogeheugen’ van mensen kort is is dat een nadeel. Maar omdat ik geen schakelkastjes heb (en omdat zo’n schakelkastje het signaal zou kunnen beïnvloeden) moet het maar zo.
Luisteren
Daar gaat het uiteindelijk om. En nu verwacht je natuurlijk een duidelijke conclusie, zo van: geen enkel verschil. Of: de Sony klinkt nergens naar. Of, minder verwachtbaar (is dat goed Nederlands?): de Sony klinkt veel beter. Maar helaas, de ‘uitslag’ is wat minder duidelijk.
Laat ik beginnen met zeggen dat de Sony gewoon goed klinkt. Sterker nog, er is niets waar ik over kan klagen. In een blindtest zou ik hier heel blij van worden. Maar dit is geen blindtest, dus de uitslag is wellicht/zeker (doorhalen wat je niet van toepassing acht) beïnvloed door het feit dat ik wist wat er speelde. Want ik vond de AR/Threshold-combinatie beter. Of eigenlijk… (excuses voor de audiofiele termen) het ging makkelijker. Ik ga niet zeggen dat er meer zwart tussen de instrumenten zat, maar het geluidsbeeld leek rustiger, net wat preciezer, beter gedefinieerd… Het is het verschil tussen een topwielrenner en een goede amateur die de Mont Ventoux opfietsen. Ze komen er allebei, maar het fietst toch heel anders.
Sorry. Nogmaals: dit is puur gebaseerd op mijn (zeer subjectieve) ervaring. Behalve bij het instellen van de niveau’s heb ik niets gemeten. Hoewel, nog één opmerking: na een uurtje draaien begon de Sony wel erg warm te worden, alsof-ie toch wel hard moest fietsen. De Threshold… Nou ja, ik vraag me af of-ie uberhaupt in de gaten had dat er muziek gespeeld werd.
Of ik de AR/Threshold-combinatie er in een blindtest uit zou pikken waag ik te betwijfelen. En gezien de (subjectieve) minimale verschillen levert de Sony eigenlijk een topprestatie. Tweedehands gaan ze tussen de 125 en 150 euro, de AR/Threshold-combinatie doet toch al snel zo’n 2.500 euro. En dan heeft de Sony ook nog afstandsbediening en een ingebouwde tuner. Dus als ik verstandig was verkocht ik de AR/Threshold en luisterde ik verder lekker naar de Sony. Maar ja, je kunt me van veel beschuldigen, maar niet van verstandige beslissingen.
The Sweet Spot 